Supervisie i.p.v. Medische Supervisie

Kinderarts Paul Brand heeft een blog geschreven voor Medisch Contact over de meerwaarde van supervisie. Hij volgt zelf een supervisiekunde opleiding.

Vraag een willekeurige medisch specialist wat hij of zij verstaat onder ‘supervisie’ en het antwoord zal gaan over klinische supervisie – een aios of coassistent heeft een patiënt gezien, of afdelingsvisite gedaan, en overlegt daarna met ‘de baas’ over diagnostiek en behandeling van de patiënt.

Over deze klinische supervisie en hoe die effectief kan worden ingezet in de opleiding van coassistenten en aiossen, is van alles te zeggen, maar dat is nu niet het punt. Hier gaat het erom dat wij, medisch specialisten, kansen missen om onszelf als professional te ontwikkelen door ‘supervisie’ alleen te beschouwen als klinische supervisie.

Ik heb al vaker betoogd dat de huisartsenopleiding het opleiden van aiossen professioneler aanpakt dan de medisch-specialistische vervolgopleidingen. Huisarts-opleiders besteden vijf tot acht hele dagen per jaar aan didactische bij- en nascholing, tegenover medisch specialisten gemiddeld 2 uur per jaar. Aiossen huisartsgeneeskunde hebben maandelijkse terugkomdagen, waarop ze onder begeleiding systematisch hun ervaringen bespreken en training krijgen in zaken als patiëntgerichte gespreksvaardigheden, praktijkmanagement en euthanasie. Deze onderwerpen komen in de medisch-specialistische vervolgopleidingen slechts beperkt of terloops aan bod. In het laatste jaar van hun opleiding krijgen alle huisarts-aiossen supervisie in groepjes van twee tot vier aiossen, onder leiding van een ervaren supervisor.

Naar blog.