LVSC in artikel op website Zorg+Welzijn

‘Wildgroei aan coaches’, kopten de landelijke kranten onlangs. Het jonge beroep is zo populair, dat velen zichzelf coach noemen zonder dat zij er daadwerkelijk voor zijn opgeleid. Is dat erg? En: hoe verwijs je als professional of organisatie door naar een goede coach? 

LVSC-voorzitter Wardy Doosje kwam recentelijk aan het woord in een artikel op de website Zorg+Welzijn. Hij legt uit waarom aansluiten bij een beroepsvereniging de enige manier is om kwaliteit te waarborgen en hij pleit ervoor dat ook een kwaliteitsregister uiteindelijk de norm wordt. "Dat er nog niet veel coaches staan ingeschreven komt denk ik ook omdat het vak nog in ontwikkeling is. Die paar duizend coaches die nu al wel bij een beroepsvereniging zijn aangesloten, laten daarmee zien dat zij zichzelf en het vak serieus nemen. Dat zou elke coach moeten doen."

Volgens Wardy Doosje is er momenteel grote behoefte aan coaches, ook binnen bedrijven. "Het is een logisch fenomeen in deze tijd: we willen allemaal graag leren, onszelf ontwikkelen. Maar ook ik zie om me heen mensen die denken: 'Leuk om eens wat anders te doen, ik ga mensen ondersteunen' en zichzelf vervolgens coach noemen. Zonder opleiding of kennis van zaken. Terwijl het juist zo belangrijk is dat je als coach kwaliteit biedt; je kunt mensen ook echt de vernieling in helpen als je niet weet wat je doet. Je eigen problematiek of thematiek projecteren op de coachee, bijvoorbeeld, is een grote valkuil."

Lees het artikel 'Aantal coaches neemt explosief toe, de kwaliteit ook?' hier>>

Indien je geen account hebt bij Zorg+Welzijn dan kun je het hele artikel lezen door een gratis proefmaand te starten. (Dit loopt automatisch af)