Hoe kom je in het oerwoud aan coaches bij de juiste terecht?

Schrijfster Susan Smit vroeg zich in een blog voor Happinez hetzelfde af: ‘Het lijkt wel alsof iedereen zichzelf nu coach noemt, maar is dat wel zo’n goed idee?’ Ze stelt dat het label ‘coach’ niet heel veel hoeft te zeggen. Iedereen kan zich immers coach noemen. Smit waarschuwt voor coaches die eigenlijk zelf nog midden in hun eigen proces zitten. Hoe scheid je het kaf van het koren?

Voor Intermediair beschreef Remco Tomesen eerder hoe je het beste een coach kunt vinden. Ook hij is van mening dat niet alle coaches even goed zijn. In gesprek met brancheverenigingen en experts kwam hij tot een aantal belangrijke bevindingen.

De belangrijkste vraag om een coach te stellen: heeft de coach een supervisor? Dan voert hij namelijk gesprekken met een coachende collega over de manier van werken en zaken waar hij tegenaan loopt, vertelde Erik de Haan, hoogleraar Organisatieontwikkeling en Coaching aan de Vrije Universiteit en zelf ook coach.

Volgens De Haan is een klik met een coach belangrijk. ‘Kijk hoe een potentiële coach met je omgaat tijdens het gesprek. Er moet een klik zijn. Maar het is ook heel belangrijk dat een coach benoemt wat er tijdens het gesprek tussen jou en hem gebeurt. De coach moet durven zeggen wat jouw gedrag teweegbrengt bij hem of haar. Daar leer je het meeste van.’

Moeten er nog grenzen gesteld worden aan de explosieve groei van het aantal coaches? Wardy Doosje, voorzitter van beroepsvereniging LVSC, vertelde Tomesen dat ‘er te veel mensen zijn die zich coach noemen zonder de juiste opleiding, keurmerk en ervaring’. Is een keurmerk dan de oplossing? Als het aan Doosje ligt wel: ‘Het is goed voor de beroepsgroep om de handen ineen te slaan. Mijn toekomstdroom is dat er één keurmerk is voor coaches.’

Naar volledig Intermediair artikel