Peter Davidsz Polman

Voldeed het traject aan uw verwachtingen?“Ja, Boven verwachting. Uiteraard kan mijn manier van communiceren beter. Echter, dat het op mijn werk af en toe spaak liep, kwam m.n. voort it ontevredenheid met mijn bezigheden. Dit traject heeft mij geholpen om sneller stappen te zetten in de richting van een andere carriere. Door middel van dit traject ben ik bewuster gaan nadenken over mijn toekomst.
Deze gesprekken hebben op het juiste moment plaatsgevonden. Ik stond op het punt om lange termijn verplichtingen aan te gaan, terwijl ik al twijfels had over mijn motivatie”. Kunt u in een paar trefwoorden omschrijven wat het volgen van dit traject u opgeleverd heeft? (opgedane inzichten, opgedane vaardigheden, toekomstperspectief e.d.)“Voor wat betreft provocatief communiceren; ik ben me veel bewuster geworden van mijn manier van communiceren. Het is een methode waarin ik me moet verdiepen. Ik kan nu de communicatie ergens aan ophangen.Ik ben me meer bewust geworden van mijn motivaties.Ik ben me meer bewust geworden van mijn sterke punten en ga daar zeker gebruik van maken”.
Wie was uw begeleider? Peter Davidsz – PolmanHoe beoordeelt u haar /zijn begeleiding?“Kundig en laagdrempelig. Ik voelde me gelijk thuis en had niet het gevoel me terughoudend te moeten op stellen. De setting was voor mij veilig”.
Wat vond u goed?“
Het traject vond plaats met op het juiste moment met de juiste supervisor. Peter heeft eigenlijk van al mijn supervisies en intervisies in het verleden een geheel gemaakt.
In dit traject zijn een aantal zaken onder 1 noemer gebracht. Hoe zit ik in elkaar, wat zijn mijn motivaties”.
Wat vind je van onze onderlinge samenwerking? Wat is voor jou leerbevorderend of -belemmerend?
Vind je een wijziging/verbetering wenselijk? Welke?
Ik ben verrast dat we de thema’s vonden die ik echt belangrijk vind. Ik heb niet meer het gevoel dat mijn leidinggevende dit traject mij heeft opgelegd. Ik doe het niet voor mijn werkgever, maar ik doe het primair voor mezelf! Dat provocatieve coachen ligt mij erg goed. De pijnpunten worden d.m.v. humor belicht.
Grappig: provocatieve coaching kan leiden tot effectief provocatief communiceren.

Conclusie:
Met een heel goed gevoel kijk ik terug op het supervisietraject. Zowel het spreken als het schrijven heeft mij als professional verder gebracht. Tijdens het traject heb ik al een en ander in de praktijk geoefend wat mij succeservaring heeft opgeleverd. Ik verwacht dat deze ervaring mij zal helpen om op deze weg verder te gaan en te blijven oefenen in het (h)erkennen van mijn gevoel en al dan niet om te zetten tot actie.
Ik ben me er terdege van bewust dat in de loop van de tijd, als supervisie wat naar de achtergrond verschuift, de kans bestaat dat ik in oude valkuilen zal stappen. De soms kritische vragen van de supervisor hebben mij aan het denken gezet en me inzicht gegeven in mijn eigen handelen. Het is van belang dat ik mensen om me heen heb, die mij kunnen blijven aanscherpen.
Ik denk dat ik dit kan vinden bij mijn collega coördinatoren. Het is de bedoeling dat we op den duur een soort intervisie/werkgroep zullen vormen. De andere coördinatoren zijn allen in staat om door te vragen en feedback te geven. Aan mij de taak om te blijven nadenken over situaties die van belang zijn om te bespreken met een ander.Voor nu kan ik zeggen dat de gestelde doelen in de nulmeting voldoende aan bod zijn geweest. Er is in die zin niets blijven liggen.
In de midden evaluatie heb ik aangegeven dat ik mijn supervisietraject ervaar als een soort gelaagdheid waarbij ik steeds meer bij mijzelf en mijn kernwaarden kom. Het is de kunst om door dagelijkse drukte en vermoeidheid die ik daarbij soms ervaar niet “onder te sneeuwen” en er daardoor weer laagjes bovenop te gooien.
Anneke Schaft

Met welke specifieke vragen zat u?
Intercultureel werken (eigen opvoeding met Molukse achtergrond) Vergroten van vaardigheden. Zicht krijgen op je kwaliteiten en vergrotenCliënt contacten (middels inbreng) eigen kwaliteiten en valkuilen bespreken en zelf zicht in deze krijgen. Professioneel omgaan met cliënten; overdracht en tegen overdracht.
Het werken in de bemoeizorg heeft meer duidelijkheid nodig van mij als werker. Bewaken van grenzen en de verhouding cliënt –hulpverlener duidelijk neerzetten.
Supervisie heeft degelijk wat opgeleverd in de zin van eigen handelen te bekijken en vooral je eigen handelen kritisch te bekijken. Dit vanuit een Moluks perspectief. Toelichting: Ik had behoefte om zaken te bekijken waar ik als persoon tegen aanloop in mijn werk Belangrijk voor mij dit te bekijken vanuit mijn eigen opvoeding.
Er komen veranderingen aan in 2015 of ik hetzelfde werk zal doen is voor mij nog de vraag. Werken in de bemoeizorg heeft mijn voorkeur.
Opmerkingen suggesties: Ik kom zeker terug voor supervisie, goed was het om de ruimte en vertrouwen te krijgen in de supervisie. Supervisie op jou manier sluit goed bij mijn vragen aan.

Inzichten verkregen op eigen inbreng: Dat ik niet de enige ben die hiertegen aan loopt, was voor mij troostrijk. Dat er collega’s zijn die ook wel willen dat zaken af zijn maar ook bewust zaken laten liggen voor de week erop, zoals rapporteren. Ik merkte toen ik hier thuis over nadacht dat ik dit heel bewust niet doe omdat de week erop ook weer een druk is... Hiermee heb ik wel het antwoord gevonden op de aan mij gestelde vraag: of ik een te grote caseload heb. Waarop ik stelde in theorie niet maar in de praktijk wel.
Ik zou ook naar een methode toe kunnen werken dat ik er meer vrede mee heb om niet iedereen wekelijks te hoeven zien. Zo bespeurede ik, gisteren nog, een schik reactie toen ik erachter kwam ik iemand al drie weken niet gesproken had.
Scherp vond ik ook de analyse van een collega, die stelde dat ik wellicht wel een te hoge werkdruk ervaar juist door dat verantwoordelijkheidsgevoel. Stel dat ik kon proberen eerst wat gas terug te nemen, eerst wat te doen aan verantwoordelijkheidsgevoel en dan pas caseload weer uit te breiden. Maar merk toch stiekem dat me dat wat raakt in mijn trots.