Wie ben ik?
Het werken met mensen is al 30 jaar een rode draad in mijn werkzame leven. Na jaren ervaring in het onderwijs ben ik theologie gaan studeren. Daarna ging ik als geestelijk verzorger in een ziekenhuis en woonzorgcentrum werken. Na 9 jaar werkervaring ben ik afgelopen jaar met de Master begeleidingskunde begonnen en heb het 1e jaar afgerond.
Door mijn werk als geestelijk verzorger in een ziekenhuis en woonzorgcentrum is het voor mij vanzelfsprekend dat ik open sta voor iedereen, ongeacht geloof of cultuur. Bovendien ben ik opgegroeid in de multiculturele binnenstad van Amsterdam.
Wie ben ik als supervisor?
De kennis van verschillende godsdiensten, culturen, tradities en gebruiken helpt mij als supervisor om samen met de supervisant te zoeken naar vertrouwde ankers. Het begrip vertrouwen en het erkennen van de ander zijn voor mij een belangrijke basis geworden in de supervisorische relatie. Van hieruit kan ik meebewegen en ruimte geven zodat de ander zich gehoord en gezien voelt.
Voor wie?
Mijn werkcontext in het ziekenhuis en woonzorgcentrum veranderde in de loop der jaren van pastoraal naar meer algemeen en seculier. Steeds vaker kreeg ik naast de vraag van patiënten en hun naasten ook vragen van zorgmedewerkers om een gesprek van mens tot mens. Hierbij ging het niet alleen om pijn en verdriet van een dierbare maar ook om wat het voor de zorgverlener zelf betekende.
Steeds meer verzorgenden voelden zich geconfronteerd met het spanningsveld van regels, protocollen en resultaten ten opzichte van de menselijke maat. Wat betekent het voor jou als mens dat je geen goede zorg kunt leveren vanwege de tijdrovende protocollen? Gaandeweg groeide bij mij het professionele inzicht dat het bieden van zingeving en perspectief factoren zijn die je als mens in je beroepsuitoefening moet kunnen integreren. Er is een trend ontstaan In diverse (zorg)instellingen dat zowel de identiteitsontwikkeling van de werknemer als de inbedding van deze organisaties in de maatschappij van groter belang worden. Vanuit mijn ervaring en inspiratie (spiritualiteit) sluit ik hierop aan in mijn supervisie.
Hoe werk ik?
Voor mij is het luisteren naar anderen een kernkwaliteit. Ik heb ontdekt dat het narratieve aspect een belangrijke meerwaarde heeft in het werken met supervisanten. Ik luister naar het verhaal van de supervisant. Dit verhaal mag er zijn met al zijn kwaliteiten die recht gedaan moeten worden. Daartoe maak ik gebruik van diverse narratieve mogelijkheden zoals onder andere verhalen, gedichten en metaforen. Deze geven een breder perspectief en kunnen inspirerend werken om zelf nieuwe inzichten op te doen.
Niet te onderschatten zijn de eigen emoties die ervoor kunnen zorgen dat je in een bepaald patroon vast komt te zitten en het niet lukt om dat te doorbreken. Met supervisie kun je leren om hierop te reflecteren en daardoor helder te krijgen waar je tegenaan loopt om vervolgens manieren te ontdekken hoe het anders zou kunnen.