Shaping the future van adoptie nazorg

Blog Ledenwijsheid - Hartini van Rijssel

Co-auteur Cees van Elst, die samen met Paul Smit en mij ons eerste gezamenlijke boek schreef 'Van vermijding naar bevrijding', vroeg mij of ik een blog wilde schrijven voor LVSC. In mijn enthousiasme zei ik 'Ja!'
Nu ik lees waarover de blog mag gaan, krijg ik per direct een zogeheten writers block. Zoveel onderwerpen in zo weinig woorden. Uiteraard kan ik iets vertellen over ervaring binnen mijn praktijk en iets delen over mijn visie op coaching en supervisie met betrekking tot het vormen van de toekomst in ons vakgebied, maar wie zit daarop te wachten? Is inmiddels niet alles al een keer benoemd en besproken, zeker gezien de nonduale visie waar vanuit wij ons boek hebben geschreven (in welke wij het gedachtengoed 'dat alles één is' beschrijven).
Op wat voor manier kunnen wij onze collega's nog nieuwsgierig maken en tot inventieve ideeën brengen die de toekomst van het coaching vak tot een betere kwaliteit brengen? 
Ik ga een bescheiden poging wagen...

Waarom werd ik ACT coach en psychosociaal therapeut?
Wat bracht mij tot dit vak en hoe hoop ik dat ik mijn vak versta zoals het een goede coach/therapeut betaamt? Tijdens mijn leven merkte ik een hiaat met betrekking tot het begeleiden van interlandelijk geadopteerden. De issues waar ik mee had te dealen werden 'gediagnosticeerd' binnen de DSM-V en de behandeling(en) die ik vervolgens kreeg verliepen volgens vaste protocollen. Ik voelde mij allesbehalve gezien in mijn persoonlijke pijn en individuele gevecht.
Omdat ik deze ervaring bleek te delen met het gros van mijn lotgenoten, heeft dit mij bewogen om mij te gaan specialiseren tot adoptie expert.

Kwaliteit & supervisie binnen 'het adoptieveld'
Ik ben van mening dat de kwaliteit van mijn werk gewaarborgd blijft doordat ik mij blijf bijscholen en omdat ik intervisie doe met andere adoptie experts in het land. Wel moet ik bekennen dat supervisie een lastige blijft. De adoptiecoaches schieten tegenwoordig als paddenstoelen uit de grond, maar wie controleert hun kwaliteit? Iets wat - zoals we weten - voor coaches in het algemeen geldt. 

Erkenning brengt toekomst
De toekomst van hulpverleners in het 'adoptieveld' kan mijn inziens verbeterd worden als er bij interlandelijk geadopteerden meer erkenning komt voor het feit dat veel van hun vraagstukken gerelateerd zijn aan dit specifieke vroegkinderlijk trauma. Veel daarin wordt niet herkend doordat de client zich er zelf nog niet bewust van is en/of last heeft van loyaliteit richting adoptieouders. Het lijkt mij niet meer dan wenselijk als de reguliere hulpverlening hier meer oog voor krijgt. 
Geadopteerden zullen er enorm veel baar bij hebben als zij worden doorverwezen naar experts op het gebied van adoptie, bijkomend trauma en de impact ervan.

Op LinkedIn deel ik af en toe een blog waarin ik dieper in ga op details over mijn visie op adoptie en de manier waarop wij iets voor onze geadopteerde cliënten begeleiding kunnen bieden.

Adoptie brengt complexe situatie(s) en omstandingen met zich mee waar veel mensen zich helaas nog niet bewust van zijn. In dit onderwerp kan zeker bijdragen aan het verbeteren van ons vak en ik raad het dan ook iedereen aan die met geadopteerde cliënten aan de slag is of gaat.

Hartini van Rijssel - Februari 2023