Kracht, transformatie en moed

Blog Ledenwijsheid - Katje Witsenburg

De kracht van supervisie

De pen voor dit blog heb ik kregen van Jeannette Schasfoort, die het mooie stuk over de metafoor van zand in je handen heeft geschreven. De vraag voor dit blog is: ‘Wat zie jij als de kracht van supervisie?’ 

De professionals die bij mij voor supervisie komen, hebben hun professie vaak gekozen vanuit kwaliteiten die ze door hun levensomstandigheden hebben ontwikkeld. Sommigen hebben die moeten ontwikkelen om hun eigen leven zo draagbaar en haalbaar mogelijk te maken. Deze kwaliteiten kunnen ze als (vak)therapeut heel goed inzetten om anderen verder te helpen in hun processen. 

De supervisanten hebben vaak al veel bereikt als ze bij mij in supervisie komen. Ik vind het heerlijk dat ik ze met behulp van supervisie hier weer bewust van mag maken. Juist de combinatie van verbale en non-verbale technieken binnen de supervisie halen voor de supervisant onverwachte kwaliteiten naar boven, die ze al gebruikten, maar zich niet bewust van zijn. Het daarnaast omarmen van hun eigen zwaktes helpt hen om de gedragingen van hun cliënten te valideren en te normaliseren. 

Het bewust omarmen van jezelf met al je algemeen gewaardeerde en minder gewaardeerde eigenschappen, zorgt voor een congruente (vak)therapeut, die als mens voor de ander kan zitten.  Zonder angst om zich kwetsbaar op te stellen, bewust van overdracht en tegenoverdracht en nieuwsgierig naar de beleving van de ander i.p.v. het invullen hoe het voor de ander wellicht zal zijn.

Oog hebben voor elkaar 

De vraag waar ik de kracht en de moed vandaan haal? Ik haal kracht en moed uit mijn wens om een bijdrage te leveren aan een wereld waar mensen oog hebben voor elkaar, elkaar én zichzelf kunnen verdragen. Hierin zit vanuit mezelf zeker een vorm van overdracht en tegenoverdracht waar ik wel alert op wil blijven, omdat ik dit vroeger zelf zo gemist heb. Nu ben ik blij om zowel professioneel als privé mensen om me heen te hebben die er voor mij zijn en ik er niet alleen voor de ander hoef te zijn. 

Grenzen leren voelen en aangeven

Tijdens mijn opleiding hielp mijn leersupervisor mij bewust te worden van mijn grenzen met een hele praktische grenzenoefening met een touwtje voor mijn eigen grens en een touwtje voor de grens van de ander. Daardoor kon ik concreet ervaren hoe snel ik over mijn grenzen ging én over mijn grenzen liet gaan. Dit was een eyeopener die ik graag aan anderen doorgeef die worstelen met het voelen van hun eigen grenzen, waardoor het aangeven vrijwel onmogelijk wordt. Bewust zijn van eigen grenzen en manieren leren om hiervoor op te komen met respect en erkenning voor jezelf én de ander, is een belangrijke vaardigheid om congruent je werk te kunnen blijven doen en te voorkomen dat je in een burn-out terecht komt. 

Valideren

Sommige supervisanten voelen zich vanuit hun socialisatie veilig genoeg, om met elkaar snel de diepte in te kunnen. Anderen kunnen zich mede door hun socialisatie juist onveilig voelen. Dan vraagt het extra moed om diep in jezelf te kijken. Het valideren van supervisanten en het normaliseren van hun zwaktes zijn voor mij krachtige tools, waardoor er ruimte komt om eigen vaardigheden onder de loep te nemen. Het biedt openheid en geeft ruimte voor groei.

Oktober 2024 - Katja Witsenburg