Staan we doorgaans met beide benen op de grond of bekijken we de dingen meestal van de zonnige kant? Uit onderzoek van Tali Sharot blijkt het laatste. Mensen laten een nadrukkelijke en verrassende voorkeur zien: wanneer het gaat om het voorspellen wat ons in de toekomst zal overkomen, overschatten we de kans op positieve gebeurtenissen en onderschatten we de kans op negatieve gebeurtenissen. Een fenomeen dat de optimisme-bias wordt genoemd. Het raadselachtige van optimisme is dat mensen optimistisch blijven, ongeacht hun ervaring met de realiteit.

De onderzoekers hebben ontdekt dat de optimisme-bias blijft, ondanks ontkrachtende informatie, omdat mensen hun overtuigingen meer updaten bij positieve informatie dan bij negatieve informatie over de toekomst. Maar is al dit optimisme goed voor ons? Veel bronnen wijzen in de richting van de conclusie dat optimisme voordeling is voor ons, vergeleken met het hebben van neutrale verwachtingen. Optimisten leven langer en zijn gezonder, en hebben meer succes in werk en sport. Dit onderzoek heeft de mogelijkheid aan het licht gebracht dat de geest leermechanismen heeft ontwikkeld om de toekomst fout te voorspellen, omdat dat in sommige gevallen leidt tot betere uitkomsten dan neutrale voorspellingen.

Wat betekent dit voor coaching? Ondersteunen en bekrachtigen we het stellen van realistische doelen? Of richten we ons met de cliënt op optimistische doelen, vanuit de overtuiging dat dit voor de cliënt heilzaam is, ongeacht of deze ooit doelen bereikt worden?

Sharot, T. (2011). The optimism bias. Current Biology, 21, R941-R945.
Sharot, T., Dolan, J.R. & Korn, C.W. (2011). How unrealistic optimism is maintained in the face of reality. Nature Neuroscience, 14, 1475-1479. DOI 10.1038/nn.2949