Beste Heidi,

Als redactie hebben we Bart van Rosmalen (TsvB 2014-04) gevraagd een artikel te schrijven over de rol van de muzen in de begeleidingskunde. Onze verwachting was, dat hij een bijdrage zou leveren over het belang van muzische werkvormen in coaching en training, maar zijn verhaal bleek fundamenteler te zijn. Ik lees zijn artikel als een pleidooi om het begeleiden zelf te beschouwen als een kunstvorm. Het gaat niet om het opnemen van creatieve werkvormen, maar om het scheppende karakter als zodanig in de begeleiding. Ook het gesprek is (een) kunst. Dat vind ik een uitermate  boeiende en vernieuwende gedachte. Vanuit dit gezichtspunt ontsluit zich ineens een waaier van perspectieven...