Praten, praten en nog eens praten. Uitleggen, vertellen, analyseren en duiden. Vaak is dat wat er gebeurt tijdens therapie en andere begeleiding. Maar stel nu dat je als coach eens met je cliënt naar een museum gaat? Niet om te praten, maar om te kijken? In stilte. Wat gebeurt er dan? Het onderzoek in dit artikel beschrijft een pilot waarin juist voor deze vorm van begeleiding is gekozen. Het onderzoek richtte zich op mantelzorgers. Zoals bekend heeft de zorg voor een dierbare ook een grote impact op de mentale gezondheid van de mantelzorger zelf.

Een groep mantelzorgers kreeg als begeleidingsinterventie een tweetal begeleidde sessies 'kunst kijken' in een kunstgalerij. Vervolgens werd onderzocht wat dit met de mensen deed. Allereerst bleek dat het mensen raakt. Snel, heftig en onverwacht kwamen de emoties, als de mantelzorgers oog in oog kwamen te staan met de kunstwerken. Het artikel beschrijft meer effecten en geeft weer hoe de mantelzorgers het kijken naar kunst ervaren hebben.

Samengevat kan gezegd worden dat het kijken naar kunst, in analogie met traditionele meer verbale therapeutische interventies, leidt tot reflecteren en bewust worden. Het biedt mensen bovendien mogelijkheden om te uiten wat juist zo moeilijk te zeggen is. Wie neemt de volgende keer zijn coachee mee naar het museum?