In de traditie van coaching en supervisie is een schat aan ervaring en gedocumenteerde expertise opgebouwd met betrekking tot het begeleiden van professionals in hun ontwikkeling. Daarbij heeft de nadruk vooral gelegen op individuele ontwikkeling door het leren van ervaringen. Tegelijkertijd is in de achterliggende drie decennia vanuit de organisatiekunde de aandacht voor leren en ontwikkelen sterk toegenomen, waarbij de nadruk vooral heeft gelegen op het organiseren van collectieve interventies. In dit artikel beschrijf ik hoe deze twee tradities elkaar meer kunnen versterken.